Wpłat należy dokonywać na podany poniżej numer konta bankowego lub w kasie kancelarii od poniedziałku do piątku w godzinach od 8:30 do 16.30, a w innych godzinach po uprzednim uzgodnieniu z komornikiem.

BNP Paribas Bank Polska S.A., ul. Kasprzaka 2, 01-211 Warszawa:

Numer konta bankowego:
63 1600 1462 1817 0918 8000 0001

Dla przelewów z zagranicy SWIFT/BIC: PPABPLPK

W tytule przelewu proszę podawać sygnaturę sprawy KM/GKM/KMS/KMP oraz imię i nazwisko albo nazwę dłużnika.

Odbiorca przelewu:
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Puławach Maciej Smolak
ul. Lubelska 18/21
24-100 Puławy

Rys historyczny instytucji komornika sądowego

Instytucja komornika sądowego posiada głęboko zakorzenioną tradycję w polskim porządku prawnym, sięgającą czasów średniowiecza. Już w XIII wieku na ziemiach polskich funkcjonowali urzędnicy pełniący funkcje zbliżone do współczesnych komorników. Byli to tzw. komornicy grodzcy i ziemscy, działający przy sądach lokalnych i odpowiedzialni za wykonywanie orzeczeń, doręczanie wezwań, dokonywanie zabezpieczeń oraz inne czynności związane z egzekwowaniem prawa.

W okresie I Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.) komornik był urzędnikiem sądowym, mianowanym przez sądy ziemskie lub grodzkie. Zakres jego uprawnień był szeroki i obejmował zarówno wykonywanie wyroków sądowych, jak i działania porządkowe. W zależności od regionu, jego rola mogła mieć charakter zarówno administracyjny, jak i wykonawczy.

W XIX wieku, w czasie zaborów, struktura i kompetencje komorników były kształtowane przez systemy prawne państw zaborczych – rosyjski, pruski i austriacki – co skutkowało znaczną rozbieżnością w organizacji egzekucji sądowej na terytorium Polski. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, władze państwowe przystąpiły do procesu unifikacji systemu prawnego, w tym uregulowania statusu komorników.
Po II wojnie światowej, w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, komornicy działali jako pracownicy sądów rejonowych. Ich działalność miała charakter stricte urzędniczy i była podporządkowana centralnie zarządzanemu systemowi sądownictwa.

Zmiany ustrojowe po 1989 roku przyniosły reformę instytucji komornika. Na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji, komornik został określony jako funkcjonariusz publiczny działający przy sądzie rejonowym. Nowe regulacje zapewniły większą niezależność oraz jasno zdefiniowane zasady prowadzenia postępowań egzekucyjnych.

Dalsza reforma nastąpiła wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 22 marca 2018 roku o komornikach sądowych (obowiązującej od 1 stycznia 2019 r.), której celem było podniesienie standardów etycznych, zwiększenie transparentności działań komorniczych oraz zapewnienie większej ochrony praw uczestników postępowań egzekucyjnych. Ustawa ta m.in. wprowadziła obowiązek nagrywania niektórych czynności, nowe wymogi szkoleniowe oraz zwiększony nadzór sądu nad działalnością komorników.

Współczesny komornik sądowy wykonuje czynności egzekucyjne i inne przewidziane przepisami prawa przy zachowaniu bezstronności, zgodności z literą prawa oraz pod nadzorem właściwego sądu rejonowego. Jako funkcjonariusz publiczny, działa w granicach przysługujących mu uprawnień, realizując swoje obowiązki z poszanowaniem godności i praw wszystkich stron postępowania.